Naked City Batman

Ο μύστης της κραυγής, John Zorn, σε ώρες μεγάλης χαράς. Ίσως ένα κολάζ είναι προτιμότερο από δυό τρεις ξερές σκέψεις. Περιχαρακωμένοι καθώς βρισκόμαστε όλοι, με τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας παντιέρα του εγώ μας, πεθαίνουμε κάθε βράδυ στα στενά μας πλαίσια. Απλά. Τα όντα που διαθέτουν κάποια ψήγματα βούλησης, πνεύματος, ιδιοφυϊας δεν έχουν ιδέα τι να τα κάνουν. Είναι άχρηστα τα συγκεκριμένα εφόδια. Κάθε εξελιγμένο πνεύμα ζει μπροστά από την εποχή του, ζει το μέλλον. Και αν ο Eliot, ο Pessoa, ο Bacon ζούσαν αγκαλιά με την κραυγή τί να περιμένουν οι μεγάλοι της εποχής μας για το μέλλον, άραγε; Καί τί είναι αυτό που μπορούμε εμείς να αντιληφθούμε αν όχι την αποχαύνωση ενός λευκού κελιού; Εδώ που τα φώτα δεν σβήνουν ποτέ...